Οι απόψεις μας για τον καρκίνο του μαστού και για το πλαίσιο της διαγνωστικής και θεραπευτικής του αντιμετώπισης φαίνεται να αλλάζουν με ταχείς ρυθμούς. Θα ζήσουμε, -αν ο Θεός μας το επιτρέψει- μια επερχόμενη εποχή δραματικών αλλαγών και αμφισβητήσεων σε αυτά που μέχρι στιγμής ήταν καθιερωμένα.
Επί 3 χρόνια στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως προσπαθούμε να οριστικοποιήσουμε τις νέες Κατευθυντήριες οδηγίες για τη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου του μαστού οι οποίες πολύ σύντομα θα είναι διαθέσιμες και στις οποίες ήδη έχουν συμπεριληφθεί αρκετά νέα δεδομένα.
Οι εξελίξεις όμως φαίνεται να τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Η χρήση του Pet Scan στην καθ’ ημέρα πράξη και η πιθανότητα να υπερκεράσει τις άλλες απεικονιστικές μεθόδους, οι νέες στοχευμένες και εξατομικευμένες θεραπείες, η χειρουργική στη μεταστατική νόσο, η στοχευμένη αφαίρεση των λεμφαδένων της μασχάλης με την μέθοδο TΑD στις περιπτώσεις προεγχειρητικής χημειοθεραπείας (neoadjuvant ), η χειρουργική του μαστού και της μασχάλης μετά από προεγχειρητική χημειοθεραπεία και ο προβληματισμός στο εάν θα πρέπει και θα μπορεί να πραγματοποιείται η αφαίρεση του λεμφαδένα φρουρού πριν ή μετά τη προεγχειρητική χημειοθεραπεία, ακόμη δε και η συσχέτιση των καινούργιων δεδομένων στη Χειρουργική της μασχάλης σε σχέση με τον ρόλο της ακτινοθεραπείας στην περιοχή, αποτελούν μερικά από τα νέα στοιχεία που θα κληθούμε μάλλον να ενστερνιστούμε.