Το Δώρο για τις Γιορτές στις Γυναίκες Είναι μια Μαστογραφία
Αγαπητοί αναγνώστες,
Έπειτα από έναν χρόνο,καταθέτω τη δική μου εμπειρία. Είμαι 36 ετών,γιατρός,μητέρα δυο αγοριών (4,5 ετών και 2,5 ετών αντίστοιχα).Όπως έπαιζα με τον μικρό μου γιο (Δεκέμβριος 2007),με χτύπησε στο στήθος. Πόνεσα,άγγιξα τον δεξί μαστό,ψηλάφισα έναν όγκο.Δεν έδωσα σημασία,υπέθεσα ότι παρουσιάστηκε λόγω του χτυπήματος.
Τους επόμενους 3 μήνες τον ψηλαφούσα καθημερινά,χωρίς να ανησυχώ.Δεν υπήρχαν συμπτώματα,αλλά ο όγκος «έβγαζε μάτι».Ώσπου μια μέρα παρουσίασα αιμωδίες στο δεξί άνω άκρο και άλγος στη δεξιά ωμοπλάτη.Έκλεισα ραντεβού με τον γυναικολόγο μου,με είδε και με έστειλε εκτάκτως για μαστογραφία.
Μου λέει: «Μην ανησυχείς,όλα θα είναι καλά,μάλλον κύστη είναι»
Του απαντάω: «Εγώ υποψιάζομαι ότι είναι καρκίνος».
Έφυγα πανικόβλητη.Χάθηκα!Τα μοναδικά πλάσματα που σκέφτηκα,ήταν τα παιδιά μου. «Τι θα γίνουν χωρίς εμένα;»Το βράδυ από Αθήνα ταξίδεψα Κόρινθο για να βρω την κουμπάρα μου (που είναι σαν αδελφή μου) και να το συζηήσω μαζί της.Με βοήθησε ψυχολογικά.Στην επιστροφή,ενώ οδηγούσα,σκεφτόμουν: «Γιατί σε μένα; Τι έκανα;Γιατί άφησα το ‘’πρόβλημα’’ τόσο καιρό;Πόσα χρόνια θα ζήσω;»Και ξεκίνησε ο «Γολγοθάς».
Την επόμενη μέρα κάνω ψηφιακή μαστογραφία,έπειτα παρακέντηση και κυτταρολογική εξέταση.Το αποτέλεσμα: κακοήθεια.Έψαξα ειδικούς γιατρούς.Πήρα τρεις γνώμες.Η διαφορετική γνώμη ήταν της κ.Μουζάκα: «Πρέπει επειγόντως να γίνει μαστεκτομή,χημειοθεραπεία,ακτινοβολίες.
Είσαι νέα και πρέπει να μεγαλώσεις ΕΣΥ τα παιδιά σου.Δεν υπάρχει περιθώριο καθυστέρησης,πρέπει να χειρουργηθείς άμεσα».
Καταπέλτης!Έσκυψα το κεφάλι μου για δευτερόλεπτα,έκλαιγα,την κοίταξα (ακόμη θυμάμαι το αποφασιστικό και τρυφερό βλέμμα της) και της είπα: «Προχωράμε!Αφήνω τη ζωή μου στα χέρια σας.Εξάλλου,εγώ αποφασίζω για τη ζωή μου.Αλλά με έναν όρο:αρνούμαι να γνωρίζω τις απαντήσεις των εξετάσεων,δε θέλω ενημέρωση.Ξέρω ότι έχω καρκίνο…μέχρι εκεί.Οι μόνες εξετάσεις που ενημερώθηκα ήταν αυτές που έγιναν για έλεγχο μεταστάσεων.Ευτυχώς,ήταν αρνητικές!
Φεύγοντας από το ιατρείο της,είπα στον σύζυγό μου: «Αυτή η γυναίκα είναι το λαχείο της ζωής μου!»
Όντως θέλω να της πω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και να την έχει ο θεός καλά!Έκανα δύο χειρουργεία-μαστεκτομές σε μια εβδομάδα,χημειοθεραπείες για 6 μήνες στον Άγιο Σάββα και στη συνέχεια,ακτινοβολίες στο Ιασώ.Σεβάστηκαν την επιθυμία μου να μην ενημερώνομαι,και ο κ. Β. Μπαρμπούνης και ο κ. Ε. Μαραγκουδάκης.Τους ευχαριστώ που με στήριξαν ψυχολογικά.Αλλά ο κυβερνήτης του «Γολγοθά» μου,είναι η κ. Μουζάκα.Πιστεύω ότι με βοήθησε και με βοηθάει να είμαι δυνατή ,να νιώθω όπως παλιά και να συνεχίζω τη ζωή μου δίπλα στα αγγελούδια μου.
Να επισημάνω ότι είμαι άτομο με κληρονομικό καρκίνο μαστού,αλλά ουδέποτε ασχολήθηκα με το στήθος μου.Δεν είχα ενημερωθεί για την συχνότητα του καρκίνου του μαστού και προπάντων πίστευα ότι ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ.Η κ. Μουζάκα,από το ιστορικό μου,μου επισήμανε ότι πρέπει να έχω κληρονομικότητα,όπως και αποδείχτηκε από τις εξετάσεις.
Αυτή τη στιγμή έχω ξυπνήσει από τον «κακό εφιάλτη» και ζω όμορφα την κάθε στιγμή.Ο καρκίνος ήταν σταθμός στη ζωή μου.Με έβαλε να αξιολογήσω τις πράξεις έως τη στιγμή που ήταν «μέσα» μου.Κατάλαβα ότι ζούσα για τους άλλους.Δεν αγαπούσα τον εαυτό μου.Ζούσα με «πρέπει», «δεν», «μη»,κάτι που δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα μου.Οδηγήθηκα εκεί λόγω επαγγελματικών και οικονομικών υποχρώσεων.Τώρα όμως ζω!Ζω δίπλα στα αγγελούδια μου,τον Χρήστο και τον Άγγελο.Είμαι υγιής συναισθηματικά και συνεχίζω τον αγώνα μου.Με βοήθησε ο θεός,η αξιολάτρευτη ιατρός κ.Μουζάκα,ο δυνατός χαρακτήρας μου και,εν μέρη,το περιβάλλον μου.Προπάντων,όμως,τα δυο υπέροχα πλάσματα που έφερα στον κόσμο. Είναι το οξυγόνο μου. Με κοιτούν καθημερινά στα μάτια και νιώθω ότι μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω για να είμαι δίπλα τους.
Να ξέρετε ότι το δώρο που κάνω για τις γιορτές στις γυναίκες του περιβάλλοντός μου,είναι μια μαστογραφία…να προλάβουν και να έχουν έγκαιρη διάγνωση.
Ευτυχισμένος ο Νέος Χρόνος!
Ν.Μαργέτη
Παιδίατρος